Geen nieuws is goed nieuws...

Ik heb nu ongeveer 4 weken niets meer geschreven en heb al enkele dreigementen van het thuisfront gekregen. Maar vergeef me, ik heb gewoon geen tijd om even te gaan zitten om goed te schrijven. Maar hé, dat is een goed teken toch!? Maar nu mijn ervaringen..
Nadat we zijn wezen skydiven en terugkwamen in Cairns hebben we ons een beetje opgefrist en zijn we naar Gilligans gegaan om wat te gaan eten want het was al redelijk laat toen we thuiskwamen. Die avond zijn we verder niet uitgeweest, gewoon rustig bij Gilligans gezeten want dat vroege opstaan en skydiven was toch best vermoeiend.
De volgende twee dagen hadden we niet echt veel gedaan. Beetje rondgelopen, aan de lagoon gelegen en 's avonds naar the Woolshed en Gilligans geweest.
Zondag zijn we naar Townsville gegaan. We hadden een overnight trip maar moesten 's ochtends al om 10 uur uitchecken terwijl onze bus pas om 12 uur 's avonds vertrok. Daarnaast sluit de receptie van het hostel om 10 uur dus zouden we onze tassen voor die tijd uit de luggageroom moeten halen. Maar gelukkig zijn de mensen hier heel aardig en hebben ze geregeld dat er iemand om half 12 naar de luggageroom kwam zodat we onze backpacks er tot die tijd konden laten staan.
Om 12 uur gingen we dus met de greyhound bus naar Townsville, het was lekker rustig in de bus maar ik heb helaas niet kunnen slapen want ik kon mijn hoofd nergens comfortabel neerleggen haha. Rond 6 uur kwamen we aan in Townsville, ongeveer 3 kwartier eerder als gepland. Nadat we even gewacht hadden kwamen Charmain en Matt ons ophalen bij de busstop. Charmain is een achternicht van papa geloof ik en daar mochten we een paar nachtjes verblijven. Eerst zijn we even gaan ontbijten bij een super leuk restaurantje met uitzicht op Magnetic Island, het strand en de oceaan. Zo mooi om daar zo vroeg in de morgen te zitten en het leven op gang zien te komen. Dat is sowieso heel anders hier, heel veel dingen openen hier ontzettend vroeg. Of misschien is dat in Nederland ook wel maar krijg ik dat niet mee omdat ik dan nog slaap. Of omdat ik in een klein dorp woon. Ik had echt heerlijk ontbeten, dat doe ik hier trouwens best veel in tegenstelling tot thuis.
Onderweg naar hun huis hebben we onze eerste kangoeroe gezien, wel een dode helaas... Het huis heeft een ontzettend mooie ligging. Ze wonen direct aan het strand, dus hebben hun eigen privé strandje eigenlijk. Vanuit daar heb je ook weer uitzicht op Magnetic Island en soms kun je dolfijnen zien zwemmen vanuit daar. Wij hebben er helaas geen gezien. 's Middags zijn we met Matt, Zoë en Benjamin (de kinderen van Charmain en Matt) naar creeks in de buurt geweest. De eerste was heel gaaf en best klein. Er was een klein watervalletje bij en rotsen waar je vanaf kon springen. De stenen in het water waren zo glad dat ik een paar keer bijna onderuit ben gegaan. Als het water hoger staat werken de stenen ook als glijbaan. Bij de andere creek zijn we het water niet in gegaan want dat was zo koud. In plaats daarvan zijn we de rotsen op gaan klimmen. Benjamin was net een aapje, hij was zo snel. Je klimt eigenlijk naar de waterval toe en je had iedere keer zo'n mooi uitzicht. Ik had geen camera ofzo meegenomen dus heb er geen foto's van. Uiteindelijk ben ik nog wat verder door geklommen met Benjamin tot we niet meer verder konden. Vanuit daar kon je het hele pad van het watervalletje zien en je had een mooi uitzicht over een stukje van de omgeving.
's Avonds was Petra, de nicht van papa er, dat was leuk om allemaal leuke familiedingen te horen. Nadat we met z'n allen gegeten hadden zijn we de foto's gaan kijken van de reis door Australië die Charmain, Matt, Zoë en Benjamin 4 jaar geleden gedaan hebben. Ze hadden een jaar heel Australië rondgereisd! Zoë en Benjamin hadden een jaar homeschool gehad. Zo vet dat ze dat gedaan hebben! Al die foto's hebben me heel nieuwsgierig gemaakt naar de rest van Australië, vooral de westkust en de outback omdat we dat nu niet echt gaan zien. Dus ik moet nog een paar keer terug om echt alles te zien.
De volgende ochtend zijn we sportief geweest, althans geprobeerd. We wilden gaan kajakken in de zee aangezien je van hun huis direct de zee in kan. Ik was als eerste aan de beurt want het was een eenpersoons kajak. Het was al een heel probleem om door de golven heen te komen voor ik op wat rustiger water was maar uiteindelijk was het gelukt. Ik was van plan om nog wat verder te gaan totdat ik opeens 2 gekko's in de kajak zag zitten. Die gekko's vind ik zo erg nog niet maar ik was bang dat er nog meer beesten in zouden zitten dus ben ik omgedraaid en maar gaan douchen want daarna
gingen we naar Billabong Sanctuary met Petra. Mijn verwachtingen waren niet zo hoog maar ik heb het echt naar mijn zin gehad. We hebben onze eerste levende kangoeroe gezien, turtlerace gedaan met onze Wilfred, een hoop krokodillen gezien, 2 beesten vastgehouden waar ik de naam niet meer van weet, waarvan er een in mijn hand gepoept heeft, een krokodil vastgehouden en zelfs een slang aangeraakt! Iedere keer als ik vertel dat ik doodsbang ben voor slangen vragen mensen waarom ik dan naar Australië ga en dat ben ik mezelf ook af gaan vragen. Maar ik moet me niet laten beperken door angsten, ik moet er juist mee leren omgaan zodat ik kan doen wat ik wil doen. Hoewel dat niet zo makkelijk gaat, maar ik doe mijn best. Na een leuke dag doorgebracht te hebben in het sanctuary was er 's avonds een lunar eclipse. Het was mooi, maar niet zo spectaculair als ik verwacht had want iedereen was er zo enthousiast over. De maan zou rood kleuren, maar hij was hoogstens oranje en een echte maansverduistering was er ook niet. Toch was het wel mooi om te zien want de maan was toch iets anders dan normaal.
Magnetic Island stond de volgende dag op de planning. Iedereen gaat er heen om een koala vast te houden of om de mooie wandelroutes te lopen. Wij hebben de hele middag op het strand gelegen. We waren zo lui en hadden geen zin om iets te doen dus hebben we de bus genomen naar de andere kant van het eiland naar de Horseshoe bay. Het was hier heel rustig en mooi dus dat was een goede plek om een paar uurtjes te relaxen.
Onze volgende stop was Airlie Beach, daar gingen we de volgende ochtend heen. Daar hebben we voor het eerst iets langer met onze backpack moeten lopen, dat ging goed maar ik was wel blij toen ik hem af kon doen. Ik merk toch wel heel goed dat ik slechte schouders heb haha. We hadden een nacht geboekt in een hostel met een bar beneden, dat deed me een beetje aan Gilligans denken. 's Avonds zijn we daar dus wat gaan eten en drinken. We waren eigenlijk van plan om op tijd te gaan slapen maar raakten aan de praat met een Football team uit Adelaide dat op teamuitje was. Uiteindelijk hebben we daar de hele avond mee doorgebracht want het was echt super gezellig. De volgende ochtend moesten we vroeg uitchecken want we gingen naar de Whitsundays! We hadden een trip geboekt op de Apollo, een racezeilboot, 3 dagen en 2 nachten. Ik ben niet zo dol op boten maar ik heb me geen moment onveilig gevoeld. We vertrokken naar een klein strandje waar de eerste duik gedaan werd, iedereen had er namelijk ook een introdive. Ik heb ook geprobeerd te duiken maar op een of andere manier werkte het voor mij niet. Ik kon niet goed ademen onder water en kreeg het niet onder de knie, ik heb het dus maar bij snorkelen gelaten. Ik wil wel nog steeds leren duiken want hetzelfde probleem heb ik een paar jaar geleden in Egypte tijdens snorkelen ook gehad en dat gaat hier in Australië wel goed, dus ik heb nog hoop en geef het niet op! Er was ook een jongen van onze groep aan het duiken en terwijl hij een paar meter diep was kon hij ineens niet meer ademen. Hij probeerde wat hoger te gaan om te kijken of het daar wel lukte maar dat werkte ook niet. Toen is hij naar het oppervlak gekomen en bleek dat zijn zuurstof op was!
Op de boot had je 2 minuutjes water om te douchen, dus in die tijd moest je alles doen! Degene die mij een beetje kennen weten dat ik in 2 minuten niets voor elkaar krijg. Ik heb zo snel mogelijk gedaan maar uiteindelijk heb je nog het idee dat je overal zoutwater hebt zitten. Geen schoon gevoel maar iedereen had dit. 's Avonds gingen we aan de goon en cider en iedereen leert elkaar beter kennen. Janine en ik zijn de jongsten op de trip, overal eigenlijk wel haha. We zaten met zo'n 25-30 man op de boot, de meesten waren Duits, Zweeds of Brits, dan had je ons en een Amerikaan. De bedden zijn zo slecht, ik heb nauwelijks kunnen slapen en toen ik eindelijk sliep kwam de kok het ontbijt klaarmaken. Aangezien ik in de keuken sliep, was dat het einde van mijn nachtrust. Maaaar dat maakte niet veel uit want we gingen naar Whitehaven Beach! Dit is het bekende strand wat je overal op plaatjes ziet en wat een van de mooiste stranden ter wereld schijnt te zijn. We gingen er extra vroeg heen zodat het er rustig was. Na een mooie klim door de bush kwamen we aan op het uitkijkpunt, wat een uitzicht! Je ziet niet een standaard strand en oceaan maar allemaal soorten zandbankjes en heel helder water. Het zand is heel licht, wit bijna. We hadden een tijd van het uitzicht genoten en vonden dat het tijd was om daadwerkelijk naar het strand te gaan. Zodra je een voet op Whitehaven Beach zet wil je niet meer weg. Het zand is zo zacht en het is zo fijn om daar doorheen te lopen met zo'n adembenemend uitzicht om je heen, paradise! Helaas moesten we toch verder op een gegeven moment. We gingen naar een mooie plek om te snorkelen. Je moest trouwens constant een wetsuit aan als je het water in ging in verband met de stingers, want die kwamen weer. Ik sprong vanaf de boot in het water en ging snorkelen. Al snel zag ik een kwal vlak bij mijn hoofd, dat is raar om van zò dichtbij te zien! De schipper kwam in zijn kleine bootje ook het water op en gooide restjes brood in het water. Hij gooide het ook om mij neer en al snel kwamen er vissen. De meeste waren van die hele mooie grote gekleurde. Ze waren wel gewend aan alle toeristen denk ik want ik kon ze gewoon aanraken en ze zwommen de hele tijd tegen mij aan.
's Avonds was er zo'n mooie zonsondergang te zien vanaf de boot, dat was echt even een geluksmomentje. Stel je het silhouet van een eiland met bergen voor, daarvoor ligt een mooie grote zeilboot en verder heb je alleen maar water, waar de zon op weerkaatst, de lucht is mooi oranje, paars en roze door de ondergaande zon en op de voorgrond zie je een paar dolfijnen zwemmen. Op de achtergrond hoor je een relaxed muziekje van de boot en verder hoor je het geluid van de oceaan en af en toe de dolfijnen, heaven right? Ik was te lui om mijn camera te pakken dus heb helaas geen foto, ik hoop dus voor jullie dat janine foto's heeft! ;)
De laatste dag van de trip was al weer aangebroken. We gingen naar een leuk klein strandje waar we weer konden snorkelen. Hier zouden we gegarandeerd schildpadden zien en aangezien we zo vroeg waren, waren we ook nog alleen! Ik heb het hele gebied rondgesnorkeld met Rebecca (hier later meer over) en ongeveer een uur in het water doorgebracht maar heb geen schildpad ontdekt helaas. Toen ben ik maar op het strand gaan liggen en aan mijn kleurtje gaan werken. In het bootje terug naar de Apollo zagen we wel schildpadden! Maar nog steeds heb ik er niet tussen gezwommen. Hier heb ik ook niet meer de kans voor gekregen, want we keerden terug naar Airlie Beach. Onderweg hebben we nog een paar dolfijnen gezien en heb ik lekker genoten van het uitzicht terwijl mijn benen aan de buitenkant van de boot bungelden.
In Airlie zijn we weer naar hetzelfde hostel als voorheen gegaan, we zaten in dezelfde kamer als 2 jongens van de trip dus dat was heel gezellig. We hadden ons klaargemaakt en hadden snel wat gedronken. Rebecca kwam ook bij onze kamer aan want zij sliep met Omar (later ook meer over) een kamer naast ons. Samen gingen we naar een bar want daar was onze afterparty van de boot! We kregen gratis pizza en hadden wat drankjes. Daar heb ik dankzij Rebecca kennisgemaakt met gay Tony. Dit is geen persoon maar een drankje! Zo heerlijk. Liquor 43 met chocolade wodka en melk. Daarna heb ik ook nog kennisgemaakt met Elsa, dit is wel een persoon! Een Nederlandse die de volgende dag met Omar en Rebecca naar 1770 meereed.
Ik zal eerst even vertellen wie Rebecca en Omar zijn, dat is misschien wel makkelijk. Rebecca is van Duitse afkomst en reist samen met Omar van Cairns naar Brisbane, geloof ik. Omar komt uit de VS, wat mijn aandacht natuurlijk trok! We hadden ze ontmoet op de boot naar de Whitsundays en daar konden we goed mee opschieten. Omar had een auto gekocht om de oostkust mee af te leggen. Een oude stationwagen met een 'be free' sticker op de achterkant, dat was de doorslaggevende factor van de aankoop geweest gok ik.
Verder naar de avond. Nadat we van een paar mensen afscheid hadden genomen, gingen we met wat anderen nog even afteren bij de Mac en daarna gingen we ook naar bed. De volgende ochtend waren we van plan om van hostel te wisselen omdat de buren beter schenen te zijn. Omar en Rebecca moesten ook uitchecken dus we zouden de volgende ochtend van hen afscheid nemen. Zoals je misschien wel in de gaten had scheidden onze wegen niet in Airlie Beach. Omar boodt ons een lift naar 1770 aan. Aangezien hier wel gebleken is dat wij totaal geen planners zijn en alles maar op ons af laten komen, hadden we de mogelijkheid om met ze mee te reizen. De roadtrip met Germany, the States and the 3 Dutchies was begonnen. Eerste stop was al na een paar honderd meter, Woolworths. We hadden natuurlijk wel eten nodig als we 8 uur in de auto moesten zitten. Nadat we een hoop eten ingeslagen hadden, gingen we verder. De route tussen Airlie Beach is best mooi op bepaalde stukken. Soms had je uitzicht op de oceaan en op andere momenten had je het idee dat je alleen op de wereld bent. Na een paar uur rijden kwamen we bij Rockhampton in de buurt. Blijkbaar is het echt een slaapstadje dus wilden we er niet overnachten, maar wel graag even zien. We besloten om er maar te gaan eten. Het is een mooi stadje maar er is inderdaad bijna niemand te zien. De weg naar 1770 moesten we inmiddels in het donker afleggen. Dat was niet echt de bedoeling aangezien er iets mis was met de lampen, ze konden alleen op groot licht. Er zat niets anders op dan de auto's tellen die naar ons seinden. Het is best wel raar om daar te rijden want je ziet overal waarschuwingsborden van 'drivers fatigue zone' en om de 30 meter staat er een bord dat je moet rusten als je levend aan wil komen op je bestemming. Er staan zelfs trivia borden langs de weg om de bestuurders wakker te houden. Gelukkig kwamen we levend aan bij het hostel. Omdat we pas laat gebeld hadden voor een kamer en laat aankwamen kregen we een kamer voor onszelf die normaal niet echt gebruikt wordt. Hij was pas gerenoveerd en zag er heel mooi uit. Heel ruim en we hadden een net nieuwe badkamer. Met zijn 5en in een 10 persoons dorm, dat betekende dat we niet hoefden te vechten om bottom bunk! Ik heb heerlijk geslapen totdat ik wakker werd van een enorme herrie, regen. Zit je dan in Australië met al je hemdjes en korte broekjes, rekenend op zon. Ik dacht dat het enorm stormde buiten vanwege de herrie, maar toen Omar de lamp aanzette, zagen we onze luxe privé kamer langzaam in een binnenzwembad veranderen. Het water goot naar binnen langs de muren. Snel hebben we al onze spullen van de grond gepakt en iemand van de receptie gehaald. Wij vonden het wel grappig en trokken onze bikini aan om er een poolparty van te maken.
Helaas mochten we niet in onze kamer blijven en werden we overgeplaatst naar een kleine 6-persoonskamer, waar we dus wel moesten vechten om bottom bunk. De sterksten winnen natuurlijk en ik was een van de gelukkigen met bottom bunk! De regen was inmiddels gestopt en we zijn het dorp ingelopen, er was niet veel te doen of te zien dus hebben we wat gegeten en zijn over het strand teruggelopen naar het hostel. Daarna zijn we naar het national park gegaan en hebben we daar een hele tijd doorgebracht. We zijn langs rotsen naar beneden geklommen waardoor we bij een mooi strandje uitkwamen. Bij het national park gingen we ook de zonsondergang bekijken, maar de zon was al weg voor we er erg in hadden en hebben alsnog de zonsondergang gemist.
We verbleven in een klein hostel en 's avonds was er niet veel te doen dus besloten we om met zijn vijven naar het strand te gaan. Bepakt met goon en handdoeken liepen we naar het strand. Ik vond het pad niet zo leuk om te lopen want je zag niets en liepen door een soort bos heen, wie weet wat voor slangen daar ook kropen. We waren bijna op het strand maar moesten nog een klein stukje over een brug. Wij lopen, tot we ineens zien dat we niet verder kunnen omdat het einde van de brug onder water stond. Omar, as the gentleman he is, heeft ons allemaal om de beurt naar de overkant gedragen. En daar stonden we, op het strand in het pikkedonker, alleen, met een adembenemende sterrenhemel. Ik heb meerdere vallende sterren gespot en ik weet de Ryansbelt te vinden in het sterrenstelsel, wat een astronomische avond!
Janine en ik hadden een voucher voor een gratis surfles in 1770, die gingen we de volgende morgen maar gebruiken. Rebecca en Elsa deden ook mee met de les, Omar ging zelf surfen. In het begin lukte het me niet om op te staan, maar na een half uur lukte het me steeds beter en was ik gewoon aan het surfen! Ik was behoorlijk op dreef, al zeg ik het zelf. Ik wou niet stoppen want vond het zooo leuk om te doen, wel pijnlijk met mijn schouders. Maar ik bleef weer eens met mijn teennagel achter het surfbord hangen, vraag me niet hoe, en door de golven enzo ging de nagel steeds verder los en dat was niet echt prettig dus toen ben ik bij de rest gaan zitten :(
Dezelfde dag kwamen Jonas, Lena, Maria en Frida ook aan in 1770 en hadden allemaal hetzelfde hostel als ons geboekt. We hebben gezellig met zijn allen gedineerd en de avond doorgebracht. Dat zijn trouwens wat mensen van de Whitsundays trip, nu zelfs (4 weken later) komen we elkaar nog steeds iedere keer tegen. Morgen gaan we ook wat drinken met de 2 jongens waar we na de trip mee in dezelfde kamer zaten in Airlie Beach want zij zijn inmiddels ook in Sydney aangekomen.
Dat was vast een gedeelte van mijn belevenissen hier. Ik doe het even in gedeeltes plaatsen en schrijven, anders gaat het heel lang duren. Ik weet niet echt hoe lang dit stuk is want ik typ het allemaal op mijn telefoon bij notities, dus sorry als het een te lang stuk is of als er veel fouten in zitten of het niet te volgen is of wat dan ook, want het wordt allemaal een beetje tussen dingen in geschreven. Schrijf ik trouwens te uitgebreid? Ik weet niet echt wat ik allemaal moet vertellen, maar het is ook voor mij om over een hele periode terug te lezen en weer alles te herinneren dus ik wil het niet te globaal doen. Ik heb wel een boekje voor mezelf om in te schrijven bij, maar ik ben te lui om daar ook nog in te schrijven, dus jullie zullen het maar met deze schrijfwijze moeten doen, I'm sorry!