Nieuwe plek, nieuwe mensen, nieuwe avonturen

De busreis naar Noosa duurde wat mij betreft iets te lang. Ik had zo'n zin in frosties en had niet genoeg tijd om deze te halen voor we de bus ingingen. Frosties zijn cornflakes van Kellog's met een suikercoating, zo ongelofelijk lekker en het mooiste is dat ik het als ontbijt kan eten en niemand er raar van op kijkt. Het is Rebecca's schuld dat ik hier verslaafd aan ben geworden, bloody German girl. Gelukkig had ze wel het goede nieuws dat ik bij de supermarkt dicht bij het hostel frosties kon kopen!
's Middags zijn we met zijn vieren naar het national park gelopen. Het national park van Noosa is zeker wel een bezoekje waard. Je klimt een groot gedeelte omhoog maar hebt een mooi uitzicht over de oceaan en je ziet vaak mensen surfen. Met Janine's superzoom camera konden we ze mooi stalken ook al waren we een eind van ze verwijderd. Op de weg naar beneden had ik de behoefte om een boom te beklimmen. Dit was niet zo slim aangezien het constant geregend had tijdens onze beklimming en mijn schoenen geen grip hadden. Ik ben dan ook binnen vijf minuten, drie keer uit de boom gevallen haha. De laatste keer probeerde ik een tak vast te grijpen maar toen schoot er iets verkeerd in mijn schouder, daar heb ik toch nog wel een tijdje last van gehad.
In de avond gingen we naar de kamer waar Rebecca de avond ervoor in sliep. Daar hebben we enkele nieuwe leuke drankspellen geleerd, wat heb ik gelachen die avond! Het was een leuke, veelbewogen avond. We hadden een poëzievoorstelling gekregen, zijn naar een soort casino geweest, ik had eindelijk weer op een fiets gereden (ging niet zo goed meer), van een heuvel af geskateboard (ging wonderbaarlijk genoeg wel goed), heb het hele levensverhaal van een 45-jarige oma aangehoord en heb blijkbaar de bewaker van het hostel uitgehoord over zijn avonturen op de wallen. Uiteindelijk ben ik met Rebecca in de hangmat beland en hebben we onze cashewnoten voorraad verkleind. Die hadden we trouwens eerder die dag aangelegd toen we in de supermarkt zagen dat ze daar spotgoedkoop waren, in vergelijking met voorgaande winkels.
De volgende dag besloten we naar de Eumundi Markets te gaan. Dit is een bekende markt met allemaal leuke kraampjes, een soort hippie marktje. Het was behoorlijk groot, terwijl niet alles open was die dag. Ze hadden hele leuke stands met sieraden, kleding, waarzeggers, masseurs enz. Daarnaast hadden ze een groot food-gedeelte. Hier heb ik al mijn geld uitgegeven. Als eerste spotte Janine een Dutch Pancake stand. Hier hadden ze de lekkerste poffertjes bereid volgens traditioneel Nederlands recept. Ik had nog niet genoeg zoetigheid op en besloot crêpes en churros te halen. Voldaan keerden we terug naar Noosa. In de middag ben ik met Rebecca downtown gelopen en hebben we heeeerlijke frozen yoghurt gegeten. Op de terugweg naar het hostel zijn we door de bossen gegaan en hebben we wat achteraf wegen genomen zodat we toch wat meer van de omgeving zagen. We wilden de volgende dag graag naar de Australian Zoo, die van Steve Irwin, maar vlak voordat wij de bus probeerden te boeken was er een grote groep geweest. Geen busreis voor ons dus. Rebecca had al een keer eerder gelift in Australië en dacht dat het ook wel naar de Austrian Zoo zou lukken. De volgende morgen liepen we richting een drukkere weg. Voordat we überhaupt ergens stopten om te beginnen met liften, stopte er een paar meter verder al een auto om ons mee te nemen. Hij zette ons een eindje verder weer af, waarna we binnen de kortste keren de volgende lift hadden. Af en toe duurde het wat langer voor we een lift hadden maar over het algemeen ging het ontzettend snel. Normaal gesproken zou je vanaf Noosa ongeveer 1,5 uur onderweg zijn naar de Australian Zoo. Wij hebben het in 2 uur gedaan en ongeveer 10 liften, niet slecht lijkt me. Als laatste lift hadden we een gepensioneerd stel die zelfs een omweg maakten om ons recht voor de Australian Zoo af te zetten.
Het was vrij rustig in de dierentuin, het was dan ook een doordeweekse dag. Voor Janine en mij was er niet veel nieuws want het meeste hadden we al in Billabong Sanctuary gezien. Er waren wel ontzettend grote schildpadden, een hele mooie tijger en ik heb weer een slang aangeraakt!
Na de Australian Zoo gingen we liftend naar Brisbane. Deze route ging iets moeilijker en moesten we langer wachten en actiever vragen aan mensen of we mee konden reizen. Een lift was in een Volkswagen busje! Iedere keer als iemand van ons een Volkswagen busje ziet, en dat is hier vaak, worden we helemaal happy en zegt er altijd iemand 'One day I'm gonna buy one'. Dat was dan ook wel het hoogtepunt van onze reis naar Brisbane. Omar was al eerder die dag naar Brisbane gereden en had onze tassen meegenomen. Dus nadat we al onze spullen op de kamer hadden gezet, zijn we met zijn vieren gaan eten. We hadden elkaar weer op de hoogte gebracht van wat we allemaal gedaan hadden en Omar vertelde ons ook dat een vriend van hem de volgende dag een pubcrawl organiseerde. Daar besloten we aan deel te nemen. Maar niet voor we de rest van de dag de winkelstraat afgestruind hebben. Er zijn zoveel leuke winkels, maar het is allemaal gewoon zo duur! Ik heb alleen een nieuwe accessoire gekocht. Ik weet dat veel mensen het niet mooi vinden maar ik ben er zelf heel blij mee. Ik zat er ook al vanaf Cairns over na te denken maar had niet echt de goede tijd gevonden om het te laten doen in verband met trips. Nu liepen we naast een shop en besloot ik eindelijk een neuspiercing te laten zetten. Dus als ik terugkom heb ik een ringetje in m'n neus, be prepared! Daarna zijn we even naar een camerashop gegaan want we hadden alledrie problemen met de camera. Bijna alle problemen waren direct opgelost dus gingen we weer snel op weg naar het hostel om klaar te maken want de bbq van de pubcrawl begon al bijna. Met bbq bedoelen ze hier worstjes op een boterham of broodje trouwens. Ik bleef me nog steeds verheugen op fatsoenlijke hamburgers, maar het bleef iedere keer bij worstjes.
Het fijne aan pubcrawls als je op een nieuwe plek bent is dat je op een goedkopere manier de verschillende barren en clubs kan zien en voor jezelf een beetje kan beoordelen waar je weer terug wilt komen. Deze pubcrawl vonden we helaas niet zo leuk en in de derde bar besloten we met een groep jongens die er ook niet veel aan vonden op de hostelkamer te gaan drinken en daarna zelf ergens heen te gaan. Het was immers nog vroeg. Na een succesvolle poging om drank het hostel binnen te krijgen (drank mag op veel kamers niet gedronken worden hier en er is security) probeerden we ons tussen de bedden te nestelen. Het lijkt ook wel of ze de indeling in ons hostel zo gemaakt hebben dat het niet mogelijk is om anderen mensen in je kamer tegen te komen.
We belandden 's avonds in The Empire. Een hele mooie club waar gasten in hun mooie jurkjes aan een glas champagne nipten. Gelukkig had ik in Cairns een leuk jurkje gekocht waardoor ik me niet helemaal misplaatst voelde. Sowieso gaat iedereen hier veel leuker gekleed op stap dan wij normaal gesproken doen. Ik zal proberen deze verandering voort te zetten want het bevalt me wel om zo af en toe een leuk jurkje te dragen! Uiteindelijk belandde ik voldaan in mijn bedje.
Vroeg in de morgen stonden we op om Brisbane te verkennen. De hele dag hebben we rondgelopen en uiteindelijk kwamen we aan in southbank. Hier waren marktjes en was er blijkbaar een soort festival aan de gang. We gingen even zitten aan de rand van een kinderzwembad/ strand. Daar was blijkbaar een soort act aan de gang waar jongens verkleed waren als lifeguards en dingen doen om de kindjes aan het lachen te maken, wij hadden er overigens ook van genoten maar we zijn dan ook nog steeds kinderen. Er werden ook nog danseressen in ijsjes-kostuums bij betrokken en de show was compleet! We namen een kijkje op de skyline van Brisbane want die kun je vanaf Southbank goed zien. Vervolgens liepen we weer terug naar dat zwembad waar een show met dans en licht gegeven werd. Dit hadden we even bekeken maar het was zo eentonig dat we terugkeerden naar het hostel. We besloten de trein terug te nemen anders zouden we nog een paar kilometer terug moeten lopen en daar hadden we niet echt zin in. We gingen ons klaarmaken en haalden we wat drank want 's avonds gingen we weer uit met de jongens van de avond ervoor.
's Ochtends gingen we met de bus naar Surfers Paradise. Rebecca heeft geen Greyhound buspas dus ging liftend. We besloten er een wedstrijdje van te maken wie als eerste bij het hostel was. Uiteindelijk hadden Janine en ik gewonnen, we hoefden dan ook alleen maar te zitten en wachten om bij het hostel aan te komen. Janine was van plan om te douchen toen we in onze kamer aan kwamen maar op een of andere manier ging er iets mis en stond er een enorme druk op en ging de kraan niet meer uit. Snel iemand bij de receptie gehaald die even later met wat gereedschap terugkwam en de kraan probeerde te fixen. Na een tijdje kwam hij zijknat de badkamer uit haha. De kraan was wel gemaakt nu!
Doordat het de avond ervoor laat geworden was en ik maar een uurtje geslapen had besloot ik een middagdutje te doen. Ik werd wakker toen Rebecca aankwam. Uiteindelijk had ze ov moeten gebruiken om in Surfers aan te komen want liften vanuit Brisbane was onmogelijk. Haar heupen en schouders waren felrood door het vele lopen met haar backpack. Om haar beter te laten voelen zijn we gaan eten! :) Toen we een beetje rondliepen kwamen we ineens een Ben en Jerry's store tegen, daar hebben we natuurlijk ook even een veels te duur ijsje gegeten.
Ik heb die avond met Ise gebeld omdat ze bijna naar Uganda vertrok. Ik was eigenlijk van plan om maar even te bellen vanwege de kosten maar uiteindelijk hadden we elkaar zoveel te vertellen dat ik nu een torenhoge rekening heb haha. Ik was wel heeel blij om haar te spreken voor ze vertrok voor haar eigen avontuur!
Vanuit Surfers Paradise kun je makkelijk naar 3 funparks in de buurt. Hier hadden we wel zin in dus gingen we als eerste stop naar Sea World, een soort dierentuin. Daar kochten we een soort abonnement voor de 3 parken samen. Hierbij had je onbeperkte toegang tot alle 3 de parken voor de komende 6 maanden ofzo. Helaas moesten we alle 3 de parken in 3 dagen doen en hadden we geen kans om er vaker heen te gaan. Doorverkopen heeft ook weinig zin want ze maken een foto van je die op je ticket komt. Sea World was behoorlijk groot en er was ontzettend veel te zien. Ik vond het heel raar om pinguïns en ijsberen in Australië te zien. Er waren ook hele grote roggen, ik weet zo niet meer welke het waren, die je aan kon raken. Ze waren zo slijmerig en glad, net alsof je je vinger over de gelatine haalt van die nona pudding die je op de kop zet.
We gingen eten halen en hebben die avond weer eens een keertje zelf eten gemaakt. Janine en ik hadden al enige tijd zin in kruidenboter maar die kun je hier niet aankopen. Janine wist wel hoe je dit kon maken dus we gingen een poging wagen. Misschien was het niet zo slim om de boter helemaal te laten smelten als we het een uur later willen eten. Dit was niet echt een succes dus, maar de gesmolten boter met kruiden smaakte gesmolten ook redelijk.
We wilden graag van hostel wisselen omdat we het hostel waar we in verbleven niet leuk vonden, de volgende morgen gingen we dus met de shuttle naar de stad. Vervolgens naar het andere hostel. Hier werden we super aardig ontvangen. De eigenaar gaf ons zelfs korting omdat ons vorige hostel ons niet beviel. Nadat we onze spullen op de kamer gezet hadden gingen we op weg naar Wet 'n Wild. Dit is een waterpark dicht bij Surfers . In dit waterpark zijn ook enkele scènes opgenomen van The Inbetweeners 2.
Er waren een paar glijbanen die er wat eng uitzagen. Zoals de tweede waar we ingingen. Je moest in een soort cabine staan die helemaal werd afgesloten waarna er werd afgeteld. Hierdoor had ik het idee dat ik midden in The Hunger Games zat, de scène waarin Katniss de arena in moet. Na het aftellen verdwijnt het plateau onder je voeten en val je enkele meters stijl omlaag waarna je beland in een soort looping. Doordat je zoveel snelheid had was het geen probleem om uiteindelijk al het water met een klap in je gezicht te krijgen. Nu snap ik waarom je al je sieraden en losse onderdelen moet verwijderen. Leuk was het wel! Er waren behoorlijk wat glijbanen en we hebben er een volle dag goed vermaakt!
Op de terugweg waren we per ongeluk een paar haltes te ver uitgestapt waardoor we een stuk terug moesten lopen, zo had ik mijn beweging ook weer gehad.
Het laatste park stond de volgende dag op de planning, Movieworld. Een heel mooi park met leuke attracties. Helaas was het wel vrij klein en waren we na 3 uur overal in geweest. We hebben zelfs de parade met allemaal superhelden bekeken.
In de avond zijn we onverwacht meegegaan met een kroegentocht. We zaten wat te drinken met wat mensen beneden en kregen een stempel op onze hand gedrukt. Snel even ons paspoort pakken en op naar de bar.
Inmiddels waren we al zo'n 5 dagen in Surfers Paradise en vonden we het tijd om verder te gaan. De volgende stop was Byron Bay. Hier keken we heel erg naar uit. Byron is een leuk hippieplaatsje waar iedereen dol op is. Deze keer was Rebecca eerder op de bestemming en ze wachtte ons op bij de busstop. In Byron Bay hebben ze een Aldi, daar waren we eerst even heengegaan om eindelijk goedkoper eten te kunnen halen! Vervolgens werden we naar het hostel gebracht. Helaas ligt dit nogal out of town en moeten we een eindje lopen om in het centrum te komen.
Die zaterdag was het Halloween, veel hostels waren dus al volgeboekt en was dit het enige hostel die nog kamers vrij had voor ons drie. We zaten wel allemaal in een andere kamer maar dat maakt verder ook niet uit.
We hadden onze spullen weggezet en opgefrist en zijn naar het centrum gelopen. De snelste manier was over het strand, dit duurde ongeveer 20 minuten. Uiteindelijk kwamen we bedekt met zand aan in het centrum. De zoektocht naar een restaurant kon beginnen. Iedere avond is het op een of andere manier een groot probleem waar we gaan eten. Ook al zijn er weinig dingen waar iemand niet heen wil, ik heb inmiddels genoeg Mexicaans op, zijn we toch altijd een uur kwijt met beslissen waar we heen gaan haha. Uiteindelijk belandden we weer bij het eerste restaurantje, een Mexicaan. Ik was aardig genoeg om me op te offeren. Gelukkig had ik wel goed gegeten, maar waarom toch al die bruine bonen in dat Mexicaans eten. Onze tocht terug naar het hostel kon beginnen. We wilden het strand aflopen maar er zat iemand waar we mee aan de praat raakten. Na een tijdje praten kwamen we erachter dat hij ook Nederlands was. Hij was aan het drinken met een andere Nederlandse vriend en twee Duitsers, wij mochten ze wel joinen. Uiteindelijk hebben we nog erg lang buiten gezeten waardoor ik de volgende dag de hele dag relaxed in de hangmat door heb gebracht. Tot een German turkey mijn frosties aan het stelen was. Hier was ik het toch niet mee eens maar had niet echt de behoefte om een gevecht aan te gaan met een beest, ook al ging het om mijn dierbare frosties. Ik hoop maar dat hij ze lekker heeft gevonden.
Die dag was het Halloween en 's avonds was er een strandfeest georganiseerd door een hostel. We gingen eerst met de mensen van mijn kamer indrinken, daarna gingen we met zijn allen naar het strand toe. Het zag er heel gaaf uit. Het was behoorlijk donker maar iedereen had glowsticks, er was een kampvuur, dj en van die mensen die met vuur aan het spelen zijn. Ik vond het echt een leuke ervaring om Halloween te vieren en dan ook nog tijdens een strandfeest.
De volgende dag zijn we een beetje rond wezen lopen in Byron Bay en wat winkeltjes ingeweest. Even later lag ik in de hangmat te lezen toen Rebecca aan kwam strompelen. Heel haar been zat vol met bloed en ze had mijn 'vakkundige' hulp nodig (ik heb mijn ehbo-diploma). Ze was wezen hardlopen en struikelde over iets. Voorheen zat ze Janine en mij belachelijk te maken dat we een soort first aid kit hadden, maar nu was ze ons er wel dankbaar voor! Is hij tenminste toch nog van pas gekomen. Het was een behoorlijke wond en heeft lang geduurd voor het weggetrokken was.
's Avonds hebben we weer gedronken met mensen van mijn kamer en daar zijn we mee naar Byron gegaan. Rebecca ging helaas niet mee omdat ze dat eind nu niet kon lopen.
We liepen net de tweede bar binnen en ik kwam Rickard tegen. De jongen met wie we samen de Whitsundays trip gedaan hadden en waarmee we later samen in een dorm sliepen. Even later kwamen we Frankie tegen! Frankie is een van de jongens waar we in Noosa mee uit geweest zijn. Hier hebben we eigenlijk de rest van de avond mee doorgebracht voordat we huiswaarts liepen. We waren met zijn tweeën omdat we de andere twee jongens van mijn kamer niet meer zagen. We liepen over het strand tot ik bijna op een groot zwart ding trapte. Ik scheen mijn licht erop en het was echt de goorste vis die ik ooit gezien had. Zwart/paars met lelijke stekels op zijn lichaam, grote uitpuilende ogen en rare vinnen. We schrokken ons kapot maar hebben er wel snel een foto van gemaakt, hij is niet zo duidelijk helaas. De rest hebben we goed voor ons gekeken of we niet nog een raar beest tegenkwamen.
Ik werd wakker gemaakt door rebecca en janine want ik had me verslapen voor de checkout. Ik had snel mijn spullen ingepakt en ben naar de receptie gegaan, gelukkig was er geen probleem. Die ochtend gingen we weer van hostel wisselen. Deze keer gingen we naar de Arts Factory. Deze lag aan de andere kant van Byron Bay. Iedereen raadde ons aan om daarheen te gaan maar eerder was alles volgeboekt. We konden vanuit de busstop mee met de shuttle naar de Arts Factory. De chauffeur was een leuke Zweed, hele grappige kerel. We waren te vroeg om in te checken dus gingen we even naar de Byron Bay markets. Deze worden een keer per maand gehouden en toevallig waren we net op die tijd in Byron, lucky us! Ze hadden hier ook weer heerlijke poffertjes, of proffertjes zoals zij het schreven. Ik had ook een leuk kraampje gevonden met allemaal natuurlijke huid en haar oliën. The Goodoil heette het. Ik heb een flesje huidolie gekocht die heerlijk ruikt. Ik doe er zo zuinig mogelijk mee omdat ik bang ben dat hij zo op is haha. Doordat ik aandachtig zat te luisteren naar de verkoopster had ik niet in de gaten dat de rest verder gelopen was. Het was er niet echt groot maar toch kon ik niemand terugvinden. Toen ben ik maar alleen rond wezen kijken, tot ik opeens Janine tegenkwam. Blijkbaar waren ze mij aan het zoeken.
Het was inmiddels tijd om in te checken dus keerden we terug naar het hostel en werden we naar onze dorm gebracht. Mijn kleren raakten op dus het was tijd om de was te doen.
's Avonds hadden we met Maria en Frida afgesproken in ons hostel om samen wat te drinken. Aangezien reizen vermoeiend kan zijn waren we nodig toe aan wat meditatie, de volgende ochtend hadden we dus een yoga sessie gepland. Onder het toeziend oog van een hagedisding ben ik helemaal tot rust gekomen en kon ik er weer volop tegenaan. Nadat we nog een paar kopjes natuurlijke thee gedronken hadden met de yoga instructeur, spirituele gast, waren we klaar voor onze wandeling naar de vuurtoren. Er was ons verteld dat het een uurtje in beslag zou nemen, op een of andere manier hebben wij er 4 uur over gedaan. Het pad wat we eigenlijk wilden nemen was gesloten wegens werkzaamheden dus moesten we de andere kant oplopen en langs de weg op omhoog klimmen. Bij de vuurtoren zat tevens het meest oostelijke punt van het vasteland van Australië. Daar zijn we ook even heen geweest natuurlijk. We liepen dezelfde weg terug naar beneden en maakten even een tussenstop bij de supermarkt om ons avondeten te halen. Ik ging mijn eigen eten maken want Janine en Rebecca wilden een maaltijdsalade, daar was ik het niet helemaal mee eens. Ik had al een hele tijd zin in de tortellini die mama altijd maakt, die kon ik nu dus makkelijk maken. Terwijl zij zaten te eten van hun blaadjes had ik een lekkere pasta.
4 november is een belangrijke dag in Australië, veel mensen melden zich op deze dag ziek op het werk en gaan met vrienden de hele dag in de kroeg drinken. In Melbourne is iedereen een dag vrij vanwege Melbourne Cup Day. Dit zijn ze beroemde paardenraces die daar gehouden worden. De gelukkigen kunnen kaartjes bemachtigen om de races ter plaatse te kunnen zien, hiervoor wordt alles uit de kast getrokken en iedereen ziet er fancy uit met zijn hoedje op. Wij gingen de races in een bar in Byron Bay met Frankie kijken. Ik had een paar dollar ingezet op 'Who shot the barman' en 'Au revoir'. Helaas had geen van beide gewonnen. Ik vraag me af hoeveel sommige mensen op de paarden inzetten, want als je in het publiek kijkt zie je iemand helemaal razend worden terwijl de ander uitzinnig staat te juichen. De grote favoriet was direct na de finish dood neergevallen. Het paard had zoveel gegeven dat het hem fataal geworden was, maar gewonnen had het alsnog niet hahaha.
Bij het hostel waar we verbleven was 's avonds een talentenshow. Ik had allemaal rare acts verwacht maar het waren serieus goede shows! Doordat iedereen zo goed kon zingen of een instrument kon bespelen of wat dan ook voelde ik me zo talentloos, misschien moet ik ook iets leren.
Omdat het Melbourne cup day was dachten we dat het 's avonds wel druk zou zijn in Byron. We waren even naar een bar gegaan maar Rebecca werd eruit gezet omdat ze 'tekenen van dronkenschap' vertoonde haha. We gingen op zoek naar een andere plek, maar alles was al vroeg dicht. In tegenstelling tot wat wij dachten. Er waren hippies Spaanse muziek op straat aan het spelen waar wij vervolgens op probeerden te dansen. Maar jullie weten allemaal dat ik totaal niet kan dansen, dus goed ging het niet. Ik heb het wel leuk gehad en daar draait het om. ;)
Rebecca had de volgende morgen een enorme kater, dat kwam niet echt goed uit want we gingen naar Nimbin liften. We gingen voor het ziekenhuis staan want iemand gaf ons de tip dat dat de beste plek was om te liften. Dit was trouwens ook net naast een politiebureau dus we hoopten maar dat ze een oogje dichtknepen. Daar stonden we; 3 meiden, allemaal tassen om ons heen en met ons Nimbin bordje. Op een gegeven moment stopte er een politiewagen voor ons en vroegen wat we in Nimbin gingen doen haha. Even hoopte ik dat ze ons een lift zouden geven maar helaas reden ze vervolgens gewoon verder. We hadden tenminste geen boete gekregen, waar ze hier heel makkelijk mee zijn. Een jongen nam ons mee, maar hij had een erg kleine auto dus moesten we onze backpack op onze schoot nemen. Uiteindelijk heeft hij ons helemaal naar Nimbin gebracht, want hij moest er ook nog wat halen.
In het hostel sliepen we in een tipi met uitzicht op de bergen. Naast de tipi's stond een boom met allemaal hangstoelen erin. Je zit midden in de bossen. Daar was de meest rustgevende plek in Australië gok ik. Doordat je op zo'n mooi afgelegen plek zit moet je wel een eind lopen naar het dorp. We gingen op zoek naar de koekjes. Het duurde even maar uiteindelijk liepen we weer met onze koekjes terug naar het hostel.
We hadden eten gekookt en nestelden ons in onze heerlijke tipi waar we de koekjes aten. Mensen hadden ons van te voren al verteld dat ze niet veel voorstelden maar we wilden het zelf uitproberen. We merkten er inderdaad niets van.
Na Nimbin zijn we naar Sydney gegaan! We konden meerijden met iemand die Rebecca een lift naar Byron Bay had gegeven. Hij kwam ons in Nimbin ophalen met een bestelbusje. Achterin konden we op een geïmproviseerd bankje zitten.
Toen we eindelijk, na een hele dag rijden, over de Harbour Bridge reden voelde ik toch wel even een geluksmomentje dat ik hier mag zijn. Dat gebeurd natuurlijk wel vaker, maar meestal besef ik niet hoeveel geluk ik heb dat ik dit allemaal kan meemaken.
We zijn nog even wat wezen drinken en eten met trucker Tim (onze chauf) en daarna zijn we naar bed gegaan.
We wilden natuurlijk Sydney graag bekijken dus zijn we rond gaan lopen door de stad. Uiteraard begonnen we met de winkels, maar aangezien we niet echt geld hebben om te winkelen hadden we dit snel genoeg gezien. Vervolgens gingen we richting de Botanic Gardens, Opera House en Harbour bridge. Ik vond het ontzettend raar om de Opera House in het echt te zien. Ik had het me heel anders voorgesteld, ik vond het een beetje tegenvallen eerlijk gezegd. Maar ik denk dat dat komt doordat je altijd van die mooie plaatjes op internet voorbij ziet komen waardoor je hele hoge verwachtingen hebt, echt zonde eigenlijk. Dus vanaf dat punt had ik me erop ingesteld dat alles minder mooi zou zijn als wat ik verwacht, dan kan het alleen maar meevallen. We zijn rond de haven gelopen en vanuit daar door the Rocks ( het oudere gedeelte van Sydney) naar de Harbour Bridge. Janine en ik hadden zo'n zin in kroketten en frikandellen dat we op zoek gingen naar de Nederlandse snackbar in Darling Harbour, we hadden namelijk gelezen dat hij daar zat. We hebben het aan een hoop mensen gevraagd maar niemand kent het, waarschijnlijk was hij dus inmiddels weg. We moesten het dus maar doen met ander eten. In de avond gingen we uit met Frankie en twee vrienden van Frankie. Op de terugweg naar het hostel zijn mijn schoenen, na 5 jaar zomer non-stop dragen, kapot gegaan. Dat ding wat tussen je tenen zit is losgekomen uit de zool, daar kon ik dus niet meer op lopen. :( Met pijn in mijn hart heb ik ze in de prullenbak gegooid. Ze hadden eigenlijk al veel eerder weggegooid moeten worden want er mankeerde veel meer aan.
Het hostel waar we in verbleven vonden we niet echt leuk, dus gingen we op zoek naar een andere. Het was zaterdag dus het was weer lastig om een goed hostel te vinden. We zijn uiteindelijk naar een hostel in Kings Cross gegaan. Hier zaten wel veel long-termers, dus iedereen kende elkaar al.
Omdat we alledrie nieuwe schoenen nodig hadden zijn we naar Westfield shoppingmall gegaan. Wonderbaarlijk genoeg waren we alledrie geslaagd. Er was ook een Apple store dus had ik nieuwe oortjes gehaald want de mijne waren helemaal kapot.
Iedere zaterdag is er een vuurwerkshow in Darling Harbour, daar zijn we wezen kijken. Er werd ons verteld dat hij niet veel voorstelt en snel voorbij is maar ik vond het erg mooi en vond het echt niet tegenvallen.
Omdat we in Kings Cross verbleven zijn we daar 's avonds ook uitgegaan. Helaas vragen ze bij de leukste plekken ongeveer $20 entree en aangezien we backpackers zijn en op ons geld moeten letten werd dat hem niet. We zijn op zoek gegaan naar een leuke plek met gratis entree en we vonden een leuke pub met live muziek. Ze speelden wat oudere muziek, wat wij super leuk vinden!
De volgende dag was er een festival in Newtown. Daar gingen we met wat mensen van het hostel heen. Het was er ontzettend druk helaas dat we besloten om naar Bondi Beach te gaan. Het was inmiddels al wat later en ik liep daar rond in een hempje en kort broekje en verging van de kou. Bondi beach was niet zo spectaculair, in mijn ogen gewoon een normaal strand. Ik heb hier veel mooiere stranden gezien. Maar misschien als je er wat vroeger op de middag bent dat er dan meer te zien is. Meer surfers en lifeguards misschien :)
We hebben wat gegeten in Bondi en zijn daarna terug naar het hostel gegaan, daar heb ik nog even met papa en mama geskypet.
's Ochtends werden we vroeg opgehaald om naar de Blue Mountains te gaan. We gingen met een kleiner bedrijfje en waren met een groep van zo'n 12 personen.
We hadden als eerste een wandeling door de Jameson Valley. Er waren ook een stel Indiase mensen bij, waarvan een oude opa en oma die de groep zo erg vertraagden. Ik vraag me af waarom je met zo'n tour meegaat als je nauwelijks kan lopen, dat is alleen maar irritant voor de rest van de groep. De tourguide vond het volgens mij ook behoorlijk irrritant. Maar goed, zo werden we ook niet moe.
In de Jamison Valley had je gave uitzichten op de vallei. Het was nog wel behoorlijk mistig waardoor we niet zo'n heel spectaculair uitzicht hadden. De mist trok al snel weg waardoor we bij onze lunchplek wel een ontzettend mooi uitzicht hadden. De zon scheen inmiddels en die oude mensen liepen de meeste dingen al niet meer mee, dus toen werd het wel snel warm en wat vermoeiender. De Blue Mountains zijn vet maar ik snap niet waarom ze de Blue Mountains heten want blauw waren ze toch echt niet. Dat maakte de trip trouwens niet minder leuk of indrukwekkend.
We hadden een lekkere lunch waarna we verder reden naar een wandeling die ons naar een waterval leidt. Doordat die oma niet meeliep moest de groep Engelse jongens in de gaten houden dat iedereen er nog was want de tourguide reed met de oma naar de andere kant van de track om ons op te pikken. De wandeling was vrij kort en je kwam al snel bij een beekje uit met lekker schoon water wat je kon drinken. Hier had ik even mijn hoofd ingestoken voor verkoeling. Op dat stuk leek het ook alsof het regende, je kreeg de hele tijd van die miezerregen over je heen omdat je heel dicht bij de waterval stond. De groep jongens die iedereen bij elkaar moest houden waren hier niet zo goed in want op een gegeven moment stonden we met z'n drieën als enigste nog bij dat beekje te genieten van het koele water. Toen we dat in de gaten kregen zijn we snel verder gelopen richting de bus. We zagen niemand op het pad dat we liepen dus zaten voor de grap de verhalen te vertellen over de vrouw die een tijdje geleden in de buurt van Cairns in de bossen verdwaalde en 14 dagen later op dezelfde plek als waar ze erin liep er weer naakt uitkwam. (Dit was trouwens op dezelfde campsite als waar Rebecca sliep, een week nadat de vrouw vermist werd.) Het was een mooi pad langs een rivier af, waar bijna geen water in liep. Ik was wel erg bang voor de slangen die daar zouden kruipen, het was daar echt zo'n omgeving voor. Uiteraard zaten Rebecca en Janine hier grapjes over te maken waardoor ik mezelf nog banger maakte. Uiteindelijk zagen we de bus, toen we ons net af begonnen te vragen of we wel het goede pad gekozen hadden. Wat bleek was dat de Indiase opa niet goed geluisterd had en hetzelfde pad is teruggelopen in plaats van het pad te vervolgen (waarschijnlijk). Heel familie India huilen terwijl we terug naar de beginplek reden om hem daar te zoeken. Na een paar minuten kwam hij heel relaxed aanlopen haha.
De groep was weer bij elkaar dus gingen we verder naar wat schijnt het hoogtepunt te zijn van de Blue Mountains; The three sisters. Hier zit een raar verhaal achter, ik hoop dat ik het nog helemaal goed heb.. Vroeger waren er drie mannen die verliefd werden op de drie zusjes, zij waren van een andere Aboriginal stam. Volgens de Aboriginal regels mag je niet trouwens met iemand van een andere stam, er volgde dus een gevecht. De vader wilde zijn dochters beschermen en met een spreuk veranderde hij ze in rotsen, the three sisters. Tijdens het gevecht overleed de vader helaas waardoor de spreuk nooit opgeheven heeft kunnen worden en de three sisters dus nog steeds rotsen zijn. Het belachelijke is dat het verhaal waarschijnlijk verzonnen is om het toerisme te stimuleren. De westerse mensen waren vroeger namelijk totaal niet geïnteresseerd in de cultuur van de Aboriginals, dit is pas van de 'laatste tijd'. Verder was het ook niet zo heel spectaculair, ze vallen niet zo erg op in de rest van de omgeving.
Nu klinkt het alsof ik de Blue Mountains niets aanvond en niet mooi vond, maar dat is niet waar haha. Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad en vaak met ingehouden adem van het uitzicht zitten genieten. Vooral tijdens de laatste stop, Lincoln's rock. Hier sta je gewoon op de rotsen aan de rand van een afgrond zonder een enkel hek of iets van bescherming. Het uitzicht hier was de mooiste van de dag denk ik.
's Avonds zijn we naar het centrum gegaan en doorgelopen naar het Opera House want daar hadden we afgesproken met photographer Sam. We konden waarschijnlijk de volgende dag met hem meerijden naar Melbourne. We hebben trouwens voor bijna iedereen bijnamen omdat je veel dezelfde of standaard namen tegenkomt waardoor het lastig is om iedereen uit elkaar te houden. We hadden met hem daar afgesproken om even te kijken met wie we te maken hadden, verstandig hé. ;) We zijn wat met hem gaan drinken in het Glenmore Motel. Op het dakterras had je een ongelofelijk mooi uitzicht over Sydney Harbour en Opera House.
Hierna zijn we naar Civic gegaan want daar hadden we afgesproken met Rickard en Tommy. Zij blijven in Sydney de komende paar maanden om te werken dus daar hadden we afscheid van genomen. We hadden de taxi teruggenomen naar Kings Cross, als de fancy backpackers dat wij zijn en zijn daarna gaan slapen.
Op onze laatste ochtend in Sydney ben ik met Rebecca naar Paddington gegaan want daar was een foto-exhibitie. Onderweg zijn we nog bij een paar tentjes gestopt omdat ze lekker eten hadden en Rebecca had genoten van haar Duits ontbijtje, waar ze al een paar dagen naar uit zat te kijken. Onderweg naar Paddington zijn we door een mooie buurt gelopen met hele mooie huizen. Dat zullen wel dure huizen geweest zijn, behoorlijk ruim en dicht bij het centrum. Je zag het ook wel aan de auto's die er stonden. In de straat waar we moesten zijn stuitten we op een terrein met een grote muur eromheen dat bewaakt werd door politie. We vroegen ons af wat het was en zijn het gaan vragen. Dat was dus de legerbasis. Deze zat midden in de stad omdat hij hier vroeger al gevestigd zat ofzoiets. Janine kwam even later toch ook bij de exhibitie kijken want ze verveelde zich in het hostel. We moesten weer terug want we konden met photographer Sam meerijden en hadden op een station vlak buiten de stad afgesproken. Hij had een grote fourwheeldrive volgepropt met camera toebehoren. Ze gingen in de buurt van Melbourne een soort documentaire met die auto filmen. Het was dus behoorlijk krap om achterin te zitten maar we konden zo wel goedkoop naar Melbourne komen. Onze Greyhound pas was geldig tot Sydney dus die konden we niet meer gebruiken.
's Nachts verbleven we in een hotel in Albury. Dit was wel heel fancy voor ons als backpackers. We hadden een tv, koelkast, geen stapelbedden en schone douches en wastafel. Als avondeten hebben we een lekkere pizza gehaald. Hier zijn ze totaal niet zuinig met wat ze op de pizza gooien en zat dan ook al na bijna een helft helemaal vol.
Het luxe hield nog niet op, de volgende dag kregen we ontbijt op bed gebracht! Hierna konden we weer op weg naar Melbourne. We werden gedropt bij een treinstation vlak buiten Melbourne want photographer Sam had een afspraak. Het was een heel gedoe om een kaartje te kopen want je moest een myki kaart hebben en de mensen daar wisten ook niet echt hoe het werkt. Je kan ook niet zonder kaartje reizen want je moet constant door poortjes als je het station in- en uitgaat. Uiteindelijk was het toch gelukt, vlak voor de trein vertrok. We verbleven in een mooi Nomads hostel. De kamer inkomen was een beetje lastig want de eerste bedden waren op zo'n onhandige plek neergezet dat je je tussen de muur en het bed moest duwen. Toen we alledrie met onze backpack en al er door waren gekomen zijn we Melbourne ingelopen en de stad gaan verkennen. Rebecca was van plan om in Melbourne te blijven en daar te werken tot januari, we hadden dus een kritische blik op de stad. We waren al de hele dag aan het rondlopen en we hadden een paar mensen met H&M tasjes voorbij zien komen. We konden de H&M in Sydney niet vinden en dachten dat dat de enigste in Australië was. Janine is op google maps op zoek gegaan naar een H&M in Melbourne, met succes. Er was er ook net een in Melbourne geopend. We gingen op zoek en zaten haast te rennen om er nog te zijn voor sluitingstijd. Heel raar dat we zo'n zin hadden in de H&M omdat je die in Nederland op iedere hoek in de winkelstraat ziet zitten, maar in Australië hebben ze deze nergens, en bij de H&M hebben ze goedkope kleren en daar keken we erg naar uit! Binnen kwamen we toevallig Omar tegen!
Voordat ik de hele winkel gezien had was het sluitingstijd dus besloten we de volgende dag terug te komen.
Achter ons hostel waren de Victoria night markets, hier zijn we wat wezen eten. Dit was nog lastig kiezen want ze hadden zoveel heerlijke eetkraampjes.
Rebecca wilde graag bij Lentils as anything eten dus de volgende morgen zijn we naar St. Kilda gegaan, maar niet voor ik een nieuwe tattoo had laten zetten. Janine had zich ook aan haar eerste tattoo gewaagd. Lentils as anything is een restaurant met alleen maar vegetarische gerechten (big no for me) waar je betaalt wat jij wilt betalen. Het wordt gerund door vluchtelingen die op vrijwilligersbasis werken. De uitstraling op het eerste gezicht is heel leuk, als een gezellig hippietentje. Als je plaatsneemt en naar de muren kijkt zie je echter dat ze nauwelijks schoonmaken, mijn honger was al enigszins gestild. Ik had een vegetarische lasagne besteld die eigenlijk niet slecht was, maar hij zou toch echt beter geweest zijn met gehakt erin! Helaas zat een Indische vrouw recht voor mij melk en water naar binnen te gieten waarbij de helft uit haar mond op het eten viel dat ze voor de klanten aan het bereiden was. Ik mag dan wel erg kieskeurig zijn wat betreft mijn eten maar ik denk dat de meeste mensen die dat zien geen trek meer hebben. Ik heb wel gewoon normaal betaald, meer zelfs als wat ik normaal aan een lunch uitgeef want ik vind het wel een goed initiatief.
Janine en ik waren van plan om een campervan of auto te huren om van Melbourne naar Adelaide te rijden. Doordat het hoogseizoen is en we de auto in Adelaide willen droppen in plaats van terug komen naar Melbourne zei het vrouwtje aan de traveldesk dat het niet mogelijk was om een auto te huren. Maar door dat reizen zijn we zelf iets ondernemender en koppiger geworden en zijn we zelf maar gaan bellen. We begonnen bij wicked omdat we gehoord hadden dat zij niet zo moeilijk er over zouden doen dat ik nog geen jaar mijn rijbewijs heb, nog maar 18 ben en zo stom ben om alleen mijn internationale rijbewijs mee te nemen. Hier hadden we meteen succes en de auto was geregeld! Ze hadden geen vans meer dus kregen we een auto met zo'n uitklaptent op het dak.
Nadat we dat geregeld hadden konden we wat gaan eten en zijn we ons gaan klaarmaken want we gingen met de mensen van onze kamer naar een club in Chinatown. Dit was ergens in een steegje en was niet in een gebouw maar was overdekt door ijzeren platen en omheind met een hek. Ze hadden wel gewoon een bar en dj en het zag er allemaal heel gaaf uit. Ze draaiden goeie muziek en ze hadden Kopparberg cider dus ik was tevreden. :)
We waren niet te laat naar huis gegaan zodat we de volgende ochtend fris naar Fitzroy konden gaan, een leuke wijk in Melbourne met eettentjes aan Brunswick Street. Daar heb ik zo'n heerlijk duur appeltaartje gehad, maar het was het waard. Het was niet zo'n lekker weer dus zijn we op zoek gegaan naar een bioscoop, we eindigden in een mall. De prijs voor een bioscoopkaartje was alleen meer dan het dubbele van wat we thuis betalen daarom hadden we besloten om weer te gaan eten in plaats van een film te kijken, het was inmiddels al weer 2 uur later hoor. ;)
's Avonds waren we uitgenodigd voor een houseparty door een paar jongens die we op de Victoria Night Markets hadden ontmoet. We hadden er alleen niet zo'n zin in, want zij waren niet echt de mensen waar we normaal mee om zouden gaan. We besloten toch een kijkje te nemen. Heel de tafel in het appartement was bedekt met eten en het was niet echt een houseparty zoals wij het hadden verwacht haha. Er waren bijna alleen maar Aziaten, die trouwens wel ontzettend gastvrij waren en waar je leuk mee kon praten. Iedereen daar was ook weer heel muzikaal aangelegd en ze konden bijna allemaal piano spelen. Er was zelfs iemand die pianoles gaf. Het was dus toch nog een hele leuke avond geworden.
Op zaterdag waren we weer vergeten een hostel te boeken dus gingen we even op hostelworld. Serieus alles zat vol. Rebecca had een advertentie op couchsurf gezet en dan maar hopen dat daar een reactie op kwam. Om de tijd te doden zijn we in Melbourne rond gaan lopen. Om 6 uur hadden we nog geen plek om te slapen dus hadden we meer couchsurf verzoeken gestuurd. Ik begon me er bij neer te leggen dat we voor een nachtje homeless zouden zijn toen we een reactie kregen van iemand uit Altona, een suburb van Melbourne. We pakten onze spullen en gingen op weg naar het station. Tegenvaller was wel dat het behoorlijk regende en het een eindje lopen was. Janine leek net op Mary Poppins met haar regencape en sjaal. Doorweekt kwamen we aan op het station en konden we een half uur in de trein zitten. Toen we in Altona aankwamen regende het nog steeds maar we hadden geen keus en zochten de weg naar het huis. Gelukkig kwamen we een taxi tegen die ons voor een paar dollar naar onze bestemming bracht. Om 11 uur waren we bij onze slaapplaats aangekomen. Het was koud in de woonkamer dus het plan om daar op te warmen viel ook in het water, maar we hadden tenminste een slaapplek met een dak boven het hoofd.
Toen ik de volgende ochtend door het raam keek werd ik wel jaloers op de mensen die iedere dag met dit uitzicht wakker worden. We zaten recht aan de oceaan, dat hadden we de avond ervoor helemaal niet in de gaten gehad. Het was nog wat bewolkt maar we besloten ergens ontbijt te gaan halen. We gingen een stukje met de trein zodat we meer keuze hadden.
Het stuk terug hadden we wel gelopen want de zon scheen inmiddels. We liepen langs het strand af. Janine en ik liepen inmiddels een stuk voor Rebecca en Sebastian en hadden helemaal niet in de gaten gehad dat we het huis al een stuk voorbij gelopen waren. Toen we eindelijk weer thuis waren, nestelde ik me in de voortuin om te skypen met papa en mama.
Het was zo koud toen ik klaar was met skypen dat ik me warm had aangekleed en onder een dekentje ben gaan liggen. 's Avonds had ik een heerlijk lange douche genomen waarna ik weer op de bank belandde om mijn boek te lezen.
De volgende dag bracht Sebastian ons naar Wicked zodat we aan onze Great Ocean Road trip begonnen. Daar de volgende keer meer over :)