Een eiland vol gevaren

Na 1770 stond Rainbow Beach op de planning. Ook dit stuk reden we met Omar en Rebecca mee. Eerst hadden we nog afscheid genomen van Elsa want zij bleef in 1770. Het was jammer dat Elsa niet mee verder reisde maar nu hadden we wel meer ruimte in de auto haha. Rainbow Beach is een kleiner plaatsje waar iedereen heen gaat omdat vanaf hier de meeste trips naar Fraser Island gaan. Rebecca en Omar hadden hun trip naar Fraser een dag voor ons gepland dus hadden hun safety briefing de dag dat we in Rainbow aankwamen. Terwijl zij de safety briefing hadden, zijn Janine en ik wat rond wezen lopen. Op een gegeven moment stonden we ergens rond te kijken toen er een auto voorbij kwam racen, hij reed zo hard terwijl een paar tientallen meters verder het strand was. Je hoorde de auto remmen en allemaal mensen renden erheen, maar de auto reed gewoon weg. Een paar seconden later kwam de politie er aan gekard, dat verklaarde een hoop. Je hoorde ze nog een tijdje achter elkaar aan scheuren. Ik vraag me nu nog de hele tijd af wat diegene in de auto gedaan heeft dat hij door een paar politiewagens achterna gezeten werd. Misschien was het wel een moordenaar of een of andere creep. Mam ben maar blij dat ik nog leef, wie weet wat had kunnen gebeuren daar. Ik had wel gegijzeld kunnen worden of vermoord misschien wel.
Fraser Island moet trouwens ook maar gevaarlijk zijn want de safety briefing duurde minstens twee uur! Eindelijk konden we gaan eten! Rebecca en Omar hadden ons al een beetje verteld wat ons te wachten stond voor de trip dus de volgende dag zijn we inkopen gaan doen. Ik had nog een tas nodig om mee te nemen naar Fraser omdat we onze grote backpack niet mee mochten nemen. Uiteindelijk heb ik een strandtas gekocht voor $50 omdat er niet veel anders was, maar hij komt nog steeds goed van pas. Het enige nadeel is dat ik nu meer spullen meesjouw.
Wat later op de middag was het ook tijd voor onze safety briefing. Ze vertellen over alle gevaarlijke dieren die er zitten en wat je moet doen als je aangevallen wordt door een dingo. Fraser Island is aboriginal land, daar moeten we ook rekening mee houden. Niet in het vuur spugen en niet fluiten werd ons verteld. Vervolgens moesten we een uur lang naar een film kijken over het rijden in een 4 wheeldrive op Fraser Island. Alles werd zo ongeveer dubbel verteld en uiteindelijk waren de regels hetzelfde als op normaal land. Ons groepje bestond uit een paar Duitsers, Schotten, Ieren en iemand uit Zwitserland. Het was behoorlijk moeilijk om de Schotten te verstaan, daar heb ik de hele trip moeite mee gehad eigenlijk haha. Op een gegeven moment vroeg ook iemand aan zo'n Schot wat haar moedertaal was, hij geloofde niet dat Engels haar native language was. Ik vind het wel een leuk accent!
De trip begon met een ferry tocht naar Fraser Island. Fraser is trouwens het grootste zandeiland ter wereld geloof ik. Dat weet ik niet zeker meer, maar dat kun je natuurlijk opzoeken als je me niet gelooft. In het water zie je alleen maar kwallen, waar je ook kijkt. Ik was blij dat we veilig aan de overkant waren, kloteboten. Maar daar stonden de volgende gevaren ons te wachten. Slangen, spinnen, dingo's en wie weet wat nog meer. Gelukkig gingen we eerst een stukje rijden over het strand. Ieder groepje had zijn eigen 4-wheeldrive aangewezen gekregen voor de dag. Je kreeg er geen chauffeur bij, maar mocht zelf rijden! Helaas was ons groepje als eerste leading car dus wij zaten bij de tourguide in de auto. Gelukkig was het een grappige vent; samen de anderen uitlachen als ze vast komen te zitten, maar uiteindelijk schiet hij ze wel te help! De eerste stop was het Maheno Shipwreck. Deze boot was een soort Titanic, ook zo'n luxe schip. Nadat het schip aangespoeld was is het nog op vele manieren gebruikt geweest, nu is dat niet meer mogelijk. Het heeft ook als ziekenhuisboot gediend in de oorlog. Iedereen die (zwaar)gewond binnen werd gebracht, kwam er ook weer levend uit! Het shipwreck zag er wel echt gaaf uit! Ik zat me net in te beelden hoe de passagiers op het schip zich gevoeld moeten hebben toen de tourguide vertelde dat er niemand overleden was. Mijn hele 'oeh gaaf' gevoel was weg, mijn 'boten zijn gevaarlijk' gevoel is er wel nog steeds. Na wat groepsfoto's reden we door naar Lake Wabby. Er stond ons een 45 minuten wandelroute te wachten voor we toegang hadden tot het meer. Veel klimmen maar wel een mooi stukje Fraser Island gezien. Als je de bossen uitloopt kom je uit op een grote zandvlakte, een paar tientallen meters boven de oceaan. Dit was natuurlijk een ontzettend mooi uitzicht, alleen dat al was de klim waard en we hadden het meer nog geen eens gezien. Een minuutje door de 'woestijn' lopen en we zagen Lake Wabby met daarachter de bossen. Vervolgens moest je een steile zandduin af zien te komen, het zou makkelijker geweest zijn om er gewoon af te rollen. Doordat de duinen zo steil zijn daar heb je het idee dat het meer dezelfde hoek doortrekt in het water, dat is dus niet het geval. Zodra het water begint, eindigt de helling en loop je heel geleidelijk aan het water in. Hier waren we van tevoren ook voor gewaarschuwd. Het water was ontzettend koud maar wel een heerlijke verfrissing.
Het was al wat later op de middag, dus reden we naar de campground. Hier verblijven iedere nacht 2 groepen van Frasers on Rainbow en 2 groepen van Dingo's. Wij waren met Frasers on Rainbow btw. Onze slaapplaats was een tent! Ik heb 2 nachten in een tent geslapen op een eiland met allemaal dodelijke dieren! On top of that heb ik ook nog voor onze hele groep, 10 man, eten gekookt. Oke, niet alleen, maar ik heb wel veel meegeholpen. Rijst met kip, dus voor mijn doen was dat een behoorlijke maaltijd om voor te bereiden. 's Avonds hebben we bij het kampvuur gezeten en ' cards against humanity' gespeeld. Ik zou niet meer uit kunnen leggen hoe het werkte, want ik snapte het zelf ook niet echt. Het was wel heel leuk! En ik moet nog even vermelden dat Janine gewonnen had! Nog even iets belangrijks, die avond liep iemand van ons groepje even terug naar de tenten. Zij sliep in de tent naast Janine en mij. Voor onze tent vond ze een enorme python! Er was iemand bijgehaald van de campground en hij heeft de slang weggehaald. Ik heb hem gelukkig zelf niet gezien, alleen op foto's, maar ik moet toegeven dat ik me niet echt meer op mijn gemak voelde op die campground. Toch heb ik de 2 nachten volgehouden en het erg naar mijn zin gehad, ondanks dat ik doodsbang was.
De volgende ochtend gingen we als eerste naar de Indian Head lookout. Hiervoor moesten we een hele gave route over Fraser afleggen. Deze keer zaten wij niet in de leading car dus konden mensen uit ons groepje zelf rijden. De lookout was ontzettend mooi, je had een mooi uitzicht over de oceaan, overal hetzelfde maar nog steeds mooi. De golven die onder je tegen de klif aanbotsen, het uitzicht wat je hebt over Fraser Island, kilometers zandstrand en de mooie bossen. We gingen weer in de auto's en mochten een heel eind rijden naar de volgende bestemming: hele hoge, stijle duinen met een soort meertjes ervoor, aan het strand. Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen maar het was heel gaaf. Nadat we daar geluncht hadden zijn Janine en ik met Frida en Maria de duinen omhoog geklommen. Frida en Maria zijn 2 Zweedsen die ook bij ons op de boot naar de Whitsundays zaten, super gezellig dat we nu ook weer dezelfde trip samen deden. Het was zo zwaar om in dat zachte zand zo stijl omhoog te klimmen, maar het uitzicht was het waard. Omlaag komen was een stuk makkelijker.
Gelukkig was de volgende stop iets verfrissender, Eli Creek. Dit is een klein riviertje, met ontzettend schoon water dat uit de bergen van Fraser Island komt, denk ik. Het water in Eli Creek smaakte zoveel beter dan het water dat uit de kraan komt in de meeste delen van Australie. In Eli Creek schijn je te kunnen drijven, dat wilden we dus wel uitproberen. Uiteindelijk hebben we denk ik 1 km in Eli Creek gedreven, totdat we bijna in de oceaan uitkwamen.
Die avond heb ik het diner wel zo goed als in mijn eentje voorbereid. We hadden heerlijke steaks (ik had ze natuurlijk gemaakt) met gebakken ui en aardappelen. Iedereen vond het lekker, dat zeiden ze tenminste. Ik vond het zelf eerlijk gezegd wel lekker, dus petje af voor mezelf. Ik begin wel volwassen te worden hier!
's Avonds zijn we met een groep naar het strand gegaan, omdat je vanaf daar blijkbaar een hele mooie sterrenhemel kon zien. Het was inderdaad mooi. Die avond waren er ratten bij de tenten gespot, was ik een beetje gekalmeerd van het slangen nieuws krijg je dit weer. Maar goed, de volgende dag stond Lake McKenzie op het programma, dus moesten we toch heel vroeg opstaan. Je rijdt door de bossen heen op smalle 'wegen' over een hoop heuvels en stenen. Ik heb mijn hoofd vaak gestoten in de auto, maar het was het waard want het was de leukste rit van allemaal! We kwamen al vroeg aan bij Lake McKenzie dus er was nog bijna niemand. Lake McKenzie was zo mooi! Het ligt midden in de bossen en het water is heel mooi blauw. Het water was niet zo koud als ik verwacht had, dus ik heb een hele tijd in het water doorgebracht. Lake McKenzie is zo mooi blauw omdat er iets speciaals met het meer is, maar ik weet echt niet meer wat het was... Het was wel iets gaafs dus ik denk dat het wel interessant is om even te googelen ;)
Lake McKenzie was onze laatste stop op Fraser Island dus hierna gingen we helaas alweer terug naar Rainbow Beach :( Het was wel fijn om even een fatsoenlijke douche te kunnen nemen na een paar dagen in de rimboe, met slechte douches. Nadat we ons opgefrist hadden, gingen we lekker eten met een paar mensen uit ons Fraser groepje en de volgende ochtend vertrokken Janine en ik, met de Greyhound bus deze keer, naar onze volgende stop: Noosa.